Manjaro ile Ubuntu arasında kaldınız ve hangi Linux dağıtımının sizin için olduğuna karar veremiyor musunuz? O halde, ikisinin arasındaki önemli farkları öğrenelim.
Bilgisayar teknolojisiyle açık kaynakla ilgili biriyseniz, piyasada bulunan Ubuntu, Arch Linux, Debian ve Mint gibi bazı popüler Linux dağıtımlarını illa ki duymuş ve belki de bunları deneyimlemişsinizdir.
Linux’un bugün yüzlerce dağıtımı mevcut olmasına rağmen, herkesin gönlünün kaydığı bir Linux dağıtımı olmuştur. Bunun nedeni performansı, kararlılığı, deposunun zenginliği veya diğer dağıtımda bulunmayan belirli bir özellik olabilir.
Bu yazıda, iki Linux dağıtımına odaklanacağız. İlki, 20 Ekim 2004 tarihinde yayınlanan ilk sürümüyle en popüler dağıtımlardan biri olan Ubuntu, diğeri ise 10 Temmuz 2011’deki ilk sürümüyle yolculuğuna başlayan ve yükselen bir grafik çizdiği herkesçe kabul edilen Manjaro’dur.
Manjaro Linux
Manjaro Linux, Linux sistemlerine yeni başlayanlar için kararlılık, güvenlik, erişilebilirlik ve genel kullanıcı dostu olma hedefine odaklanarak tüm Arch Linux özelliklerini sağlamak için profesyonelce yapılmış, Arch Linux tabanlı, gelişmekte olan bir Linux dağıtımıdır.
Manjaro kullanıcıları, daha az elle müdahale gerektiren, son teknoloji yazılımlardan ve otomatikleştirilmiş araçlardan faydalanır. Ancak, Manjaro’nun hizmet barındırmak için bir sunucu olarak kullanılması pek önerilmez; en iyi kişisel kullanımdır.
Ubuntu
Ubuntu, ücretsiz ve açık kaynaklı, popüler, Debian tabanlı bir Linux dağıtımıdır. Linux’a başlamak için iyi bir Linux masaüstü dağıtımı arıyorsanız, Ubuntu kesinlikle tam size göre. Ortaya çıkabilecek herhangi bir soruna çözüm bulabileceğiniz oldukça geniş bir topluluğa sahiptir.
Manjaro – Ubuntu Karşılaştırması
Paket Yöneticileri
Linux’taki paket yöneticileri, kullanıcıların kurulu yazılımı yönetmesine, yeni yazılımların kolay kurulumuna izin verirken, önceden yüklenmiş paketlere güncellemeler ve yükseltmeler uygulamasına da olanak tanır. Ubuntu, Debian’dan miras aldığı APT paket yöneticisini kullanır. Manjaro ise Arch Linux’tan Pacman’ı ödünç almıştır. Bu iki paket yöneticisinin genel işlevselliği aynıdır: Her ikisi de yeni paketler yükleyebilir, güncellemeleri ve yükseltmeleri uygulayabilir ve belirli paketleri arayabilir.
Bu iki paket yöneticisi arasındaki temel fark, yazılım elde etmek için kullandıkları depolarda yatmaktadır. Ubuntu’da varsayılan olarak birçok yazılım mevcuttur. Ayrıca kullanıcılar PPA’lar aracılığıyla bağımsız geliştiricilerin paketlerini yükleyebilirler. Harika bir özellik olmasına rağmen, bu onun Arch User Repository’ye (AUR) erişimi olan Manjaro’ya karşı bir üstünlük sağlamasına yetmez.
Manjaro resmi deposunda bulunmayan bir paket arıyorsanız, AUR’da bulma olasılığınız yüksektir.
Ek olarak, her iki işletim sistemi de Snap ve Flatpak gibi dağıtımdan bağımsız paket formatlarını kullanır.
Sürüm Döngüleri
Bu iki dağıtımın sürüm döngüleri birbirinden çok farklıdır. Manjaro yuvarlanan(rolling) bir sürüm döngüsünü benimsemiştir. Bu da sürekli güncellemelerin yayınlanması suretiyle sistemin sürekliliğinin sağlandığı ve kullanıcıların her seferinde Manjaro’nun yeni bir sürümünü indirmelerine gerek olmadığı anlamına gelir. Yapmanız gereken tek şey, Pacman paket yöneticisini kullanarak sistemin güncel kalmasını sağlamaktır. Böylece her zaman en güncel Manjaro sürümüne sahip olursunuz.
Ubuntu’da ise durum farklıdır. Canonical ekibi, her iki yılda bir yeni LTS (uzun vadeli destek) sürümleri yayınlar. LTS sürümleri, yayınlandıktan sonraki beş yıl için destek ve güncelleme ayrıcalığına sahiptir.
Ayrıca Canonical, yalnızca dokuz ay boyunca desteklenen, altı ayda bir ara sürüm yayınlar. Bu ara sürümler, Ubuntu’nun en son güncellemelerini ve özelliklerini içerir.
Elbette bu iki sürüm modelinin artıları ve eksileri vardır. Bir yuvarlanan sürüm, en yeni ve en iyi teknolojiye erişmenize olanak sağlar. Ek olarak, herhangi bir “tam yükseltmeye” ihtiyaç duymazsınız. Ancak, şöyle bir soru akla gelebilir: Tüm bu en son teknoloji ve yazılımlar, Ubuntu’daki LTS sürümlerine kıyasla ne kadar iyi test test edilmiş ve kararlı mı?
Ubuntu’yu yükseltme süreci, Manjaro’nunkinden daha uzun bir süre alabilir, ancak daha sancısız olması muhtemeldir. Kullanıcılar bir sonraki yükseltmeyi ne zaman beklemeleri gerektiğinin farkındadır. Ek olarak, kullanıcılara test edilmiş, kararlı ve güvenilir LTS sürümleri sunulur.
Özelleştirilebilme Yeteneği ve Kullanım Rahatlığı
Bu iki dağıtımdan herhangi birini ilk kez kurduğunuzda, varsayılan olarak kurulu gelen uygulamalar görürsünüz. Ancak Manjaro, Arch Linux’tan harika bir özelliği ödünç alıyor ve çok daha az varsayılan olarak yüklenmiş yazılımla gelir. Bu da kullanıcıların yalnızca ihtiyaç duydukları yazılımı yüklemelerine ve özelleştirmelerine olanak tanır.
Diğer yandan, Debian tabanlı dağıtımların çoğu gibi Ubuntu, varsayılan olarak yüklenmiş çok daha fazla uygulamaya sahip olarak kullanıcılara ekstra bir kolaylık sağlar. Bu, yeni başlayanlar için harika olsa da deneyimli Linux kullanıcıları için gereksizdir.
Kullanıcı dostu olma söz konusu olduğunda, Ubuntu’nun kullanımı çok daha kolaydır ve yeni başlayanlara şiddetle tavsiye edilir. Ancak Manjaro, çok daha hızlı bir sistem ve çok daha ayrıntılı bir kontrol sunar.
Masaüstü Ortamları
Masaüstü ortamları hakkında net bir belirleyicilik yok. Ubuntu varsayılan olarak GNOME ile birlikte geliyor olsa da, başka masaüstü ortamları ekleyebilir ve aralarında kolayca geçiş yapabilirsiniz.(Her ne kadar uygulamada Manjaro’ya göre biraz daha farklı bir özellikte olsa da, burada Ubuntu’nun çeşitli masaüstü ortamlarını içeren farklı türevlerinin bulunduğunu söylemeden geçmeyelim.)
Manjaro Linux ise bu konuda her masaüstü ortamı için ayrı ISO kurulum dosyası sunar. Size sadece hangi masaüstü ortamını kullanmak istediğinize karar vermek kalır.
Bitirirken…
Özetlemek gerekirse, bu iki dağıtımdan her ikisi de çok beğenilen dağıtımlardır ve bunlardan hangisini seçerseniz seçin, isabetli bir karar vermiş olursunuz.
